C A V E M A N
του Rob Becker
ΠΑΙΖΟΥΝ (εναλλάξ)
Γεράσιμος Γεννατάς
Χριστόδουλος Στυλιανού
Η Μαιρούλα, τα πήρε στο κρανίο μετά την τελευταία μας λογομαχία. Τι "σωβινιστικό γουρούνι" με είπε, τι "όλοι οι άντρες είστε μαλάκες" μου φώναζε, τι "δε σ' αντέχω άλλο" ούρλιαζε, τελικά δεν το γλιτώσαμε το κακό. Με πέταξε στο δρόμο. Ευτυχώς εκεί συνάντησα κάτι τύπους που γίναμε φιλαράκια, και άρχισα να τους λέω τον πόνο μου. Καθώς μιλούσαμε λοιπόν, συνειδητοπoίησα ότι τελικά αυτά που μας χωρίζουν με το άλλο φύλο, είναι λιγότερα από αυτά που μας ενώνουν. Ή μπορεί τελικά να μη μας χωρίζει και τίποτα, απλά να είμαστε διαφορετικοί και να αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Το σίγουρο είναι ότι ρίξαμε πολύ γέλιο, περάσαμε καλά και τελικά βγήκαμε όλοι κερδισμένοι.
Δεν ξέρω αν είναι όντως μια "εναλλακτική μέθοδος ψυχοθεραπείας", πάντως εγώ όταν πήγα και είδα την παράσταση του Caveman, αποφάσισα να σταματήσω την ψυχοθεραπεία. Συγγνώμη γιατρέ μου, αλλά κατάλαβα γιατί τόσο καιρό τώρα δεν έχεις ανοίξει το στόμα σου. (Καλά αυτό ωστόσο είναι άλλο θέμα από μόνο του: πληρώνεις έναν ψυχίατρο για να κάθεται με το στόμα βουλωμένο έπι 45 λεπτά, αλλά τέλος πάντων). Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει θεραπεία.
Όσο για το Caveman στο Coronet, το προλαβαίνετε δεν το προλαβαίνετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου