ΑΩ - Άνευ Ωφέλειας

Α Ω
Performance-Live Cinema του Ash Bulayev
Σκηνoθεσία: A. Bulayev
Σενάριο: A. Bulayev, Ευγ. Τζιρτζιλάκη
Παίζουν: Αγγ. Στελλάτου, Μ. Μουμούρης, Λ. Κιτσοπούλου, Α. Φράγκος
Production Design: Χ. Μπρέλλης
Μουσική: Ν. Κυπουργός
Ηχητικός σχεδιασμός: Στ. Γασπαράτος
Σκηνικά: Λ. Πεζανού
Κοστούμια: Δ. Μακαρούνη
Διάρκεια 80'


Κάποτε ήμουν κάτι μέσα στο σύμπαν. Τώρα είμαι κάτι μέσα στο σύμπαν. Αύριο θα είμαι κάτι μέσα στο σύμπαν.

Κάλεσα λοιπόν μερικούς πολύ άξιους ανθρώπους του θεάματος, με σκοπό να κάνουμε μια πρωτοποριακή παράσταση. Ξεκίνησε λοιπόν η υλοποίηση του πρότζεκτ από το "α" ως το "ωμέγα", βρέθηκαν τα χρήματα για την παραγωγή, οι χορηγοί, οι συντελεστές, το όνομα, σχεδιάστηκαν έπιπλα, φωτισμοί, ήχοι, λογότυπα, διαφημίσεις, δημόσιες σχέσεις, φυλλάδια, με λίγα λόγια ολόκληρη η παράσταση.

Η μοναδική λεπτομέρεια που είχε απομείνει ήταν τι ήταν αυτό που θέλαμε να προκαλέσουμε στον θεατή, το μήνυμα της παράστασης, το συναίσθημα που θα του μεταφέραμε. Κάποιοι πρότειναν "περφόρμανς", άλλοι "λάιβ σίνεμα", ή "θέατρο σε κινηματογραφική απόδοση". "Κινηματογράφος σε πραγματικό χρόνο", επέμεναν μερικοί. Να το λέγαμε "Μοντέρνα τέχνη" συνέχιζαν οι πιο ψαγμένοι. Τότε, ένα πανέμορφο ξανθό κοριτσάκι 4 χρόνων που πουλούσε λουλούδια, με πλησιάζει και μου λέει: "Ρε φίλε, πες το και Video Art και όπως θες, το θέμα είναι ότι όλα αυτά δεν είναι παρά ετικέτες που δεν αγγίζουν την ψυχή του θεατή, αν δεν σημαίνουν και κάτι. Ποιά είναι η ωφέλεια της ψυχής του, αν έρθει να σε παρακολουθήσει επί 80 λεπτά; Τι του προσφέρεις τελικά; Ποιός ο λόγος ύπαρξης του έργου σου;"

Ξαφνικά ένιωσα σαν να είχα δεχτεί ένα χαστούκι. Έσκυψα ταπεινά το κεφάλι. Συνειδητοποίησα ότι μέσα σε όλο το τρέξιμο του δύσκολου αυτού εγχειρήματος, είχαμε ξεχάσει το σημαντικότερο. Ότι ο θεατής έρχεται και ανοίγει τα μάτια και τα αυτιά της ψυχής του, για να σε δει να ανοίγεις κι εσύ την ψυχή σου, και να γίνει συμμέτοχος μιας μετάγγισης. Αν εσύ έχεις φροντίσει όλο το περιτύλιγμα αλλά έχεις παραλείψει να βάλεις το περιεχόμενο, το κοινωνικό ζώον που λέγεται θεατής, αισθάνεται απογοητευμένο, προδομένο και ταπεινωμένο. Και ένα ταπεινωμένο ζώον θυμώνει επικίνδυνα.

Ξύπνησα. Μάλλον έβλεπα εφιάλτη. Ήμουν λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης ΑΩ την παραμονή της πρεμιέρας στο Παλλάς. Σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να τα αλλάξω όλα. Αλλά όχι τώρα, την επόμενη φορά. Και ήθελα τόσο πολύ να είναι πάλι όλοι εκεί...

Πάει κι αυτό. Πάμε για άλλα, καλύτερα όνειρα.